Οι εικόνες των τζαζ κλαμπ είναι ορατές αλλά χωρίς θετική εκτίμηση για την αφροαμερικανική κουλτούρα και συγκέντρωση μόνο στους λευκούς.
Ωστόσο, άλλες ομάδες υποστήριξαν ότι η ταινία ήταν πάνω από την αισθητική της σε βάρος της αυθεντικότητας. Παραμελώντας έτσι το πάθος ή την ιστορία που προσπάθησε να απεικονίσει αυτό το έργο. Επιπλέον, δηλώνουν ότι η ιστορία του είναι ακόμα θαμμένη σε αναλογία και η συναισθηματική του ιστορία δεν έχει ακόμη ειπωθεί.
Η δραματική ουσία της ταινίας προσπαθεί να δημιουργήσει ένα σενάριο όπου ένα άτομο πρέπει να θυσιάσει πολλά όσον αφορά τους εξωστρεφείς και επαγγελματικούς στόχους για να πετύχει τους στόχους του. Έρχεται μια στιγμή που κάποιος πρέπει να αποφασίσει μεταξύ της αγάπης και των προσωπικών του φιλοδοξιών. Έτσι, μπορεί να φτάσουμε ακόμα ένα σημείο όπου θα θυσιάσουμε τις συνδέσεις ή την ευτυχία μας για να πετύχουμε.